Preek 20-21 september 2009

Tags: 

In de vredesweek gaat het om vrede in de wereld, in Nederland, in Oosterhout, bij ons in de buurt, in ons gezin en tenslotte in mijzelf. Vrede met en in mijzelf. Ik kan me dood ergeren, dat ik bepaalde zaken niet goed kan, niet goed kan voetballen, verlegen ben, geen knap gezicht of figuur heb. Ik zo klein ben. Ik niet goed kan leren. Deze ergernis, deze pijn kan zich uiten in mijn gezicht door ongezellig te kijken. In mijn doen en laten. Ik word gemakkelijk kwaad. Ik ben niet soepel en vervelend.

Vrede met jezelf hebben is ook een kunst. De ongelukkige zaken in jouw leven aanvaarden. Er mee leren leven. Zolang ik met mezelf overhoop lig ben ik geremd in mijn gevoelsleven. Kan ik me niet voor 100% geven. Kom ik tot vrede in mijn leven. Kan ik aanvaarden, dat ik niet knap ben, dat bepaalde zaken in mijn leven mislukt zijn, dat ik gebreken en fouten heb. Dan kom ik weer tot mezelf en kan ik weer voluit leven en woekeren met mijn gaven en talenten. We hebben het van de week kunnen zien op de Paralympics in Peking. Daar hebben we gezien hoe mensen ondanks hun handicaps gelukkig en voluit kunnen leven.

Vrede in ons gezin. Het is belangrijk. Wat is vrede? Vrede betekent niet geen ruzie, gemakkelijk langs elkaar heen leven. In vrede samenleven houdt in belangstelling hebben voor elkaar, zorg hebben voor elkaar, begrip hebben voor elkaar en met elkaar meeleven. Ook hier geldt. We kunnen ons ergeren aan onze partner en onze huisgenoten. Zij hebben even als wijzelf hun fouten en gebreken. Zij kunnen onhandig zijn, te veel kletsen en zich niets van het gezinsleven aantrekken. Natuurlijk ik kan op een gezonde wijze tegenspel geven. Maar toch zal ik mijn huisgenoten moeten aanvaarden met hun heerlijke en fijne kanten maar ook met hun fouten en gebreken. Kan ik hen aanvaarden zoals ze zijn dan kan ik ook door het mooie en gave dat ze hebben ondanks alles gelukkig zijn.

Dan vrede op school, in de buurt, de gymclub of het volleyen. Vrede op school. Op een stel scholen is het andere kinderen in de klas pesten een ongelukkige zaak. Vele kinderen lijden zo onder hun klasgenoten. Natuurlijk de klasseleraar heeft in deze een verantwoordelijkheid maar ook de kinderen. En tenslotte de ouders. Want ouders volgen als het goed is, vol belangstelling het doen en laten van hun kinderen en zeker hoe ze het maken op school. En ouders kunnen van wezenlijk belang zijn als de kinderen naar school gaan en als daar spanningen leven onder de kinderen. De vrede wordt ons niet in de schoot geworpen.

Vrede in de voetbalwereld. Vol schrik lezen we in de kranten of zien op de TV de knokpartijen tussen de supporters van de verschillende voetbalclubs. Supporters elkaar in elkaar slaan. Mensen in die wereld mogen wel eens in die wereld de vrede preken en uitdragen.

Vrede in de buurt. Ook hier zijn grote verschillen. Er zijn vele buurten waar de mensen langs elkaar heen leven. Er weinig onderling kontakt is. Er zijn echter gelukkig ook buurten waar mensen elkaar kennen, elkaar helpen als het nodig is en met elkaar meeleven. Vrede uitdragen, uitstralen kan soms een leuk spel zijn. Persoonlijk passeer ik vele malen per dag hier de rotonde voor de kerk. Ik heb lange armen. Ik geef duidelijk aan welke richting ik wil. Ik heb voorrang. De auto’s stoppen. Met mijn hand maak ik ’n dank gebaar en kijk de mensen in de auto aan. Vaak krijg ik dan een vriendelijke groet en glimlach terug.

Tenslotte de vrede in de grote wereld. Op het ogenblik zijn er problemen in Thailand, in Zimbabwe, in Uruzgan, Georgië, Afghanistan en Columbia. Natuurlijk als gewone burgers kunnen we daar zo maar niets aan doen. Alleen bij verkiezingen kunnen we stemmen op partijen die uit zijn op vrede. Op deze wijze kunnen we uiten wat er bij ons leeft. Daarnaast honger, misoogsten, gebrek aan leidinggevende krachten vormen vaak de eerste aanzetten tot ruzie, tot oorlog. Door ontwikkelingshulp kunnen wij mensen helpen tot een volwaardig en vredelievend bestaan te komen.

Mensen, we zijn in de vredesweek. Laten we in onze omgeving daar iets aan doen, dat de vrede ons mensen gelukkig mag maken.

H. de Valk