door Gerard Berende

Het zijn altijd dezelfde verhalen, die ze vertellen in de kerk. Een bekende klacht en reden om niet meer naar de kerk te gaan. We weten het onderhand wel. De barmachtige Samaritaan komt iedere keer langs, alsof we vergeetachtig zijn. Het gaat over naastenliefde, kort samen gevat. Vertel nu maar eens een ander verhaal.

Ontwaak uit uw slaap, sta op uit de dood en Christus zal over u stralen. Let dus goed op welke weg u bewandelt. Gebruik uw dagen goed. Want we leven in een onzekere tijd. Wees niet onverstandig, maar probeer te begrijpen wat de Heer wil.

Er zijn duizend redenen om bang te zijn. Er wordt gezegd dat de zeespiegel gaat stijgen, meters zelfs. Dan houden we het hier niet droog. Er komen steeds meer virussen en corona is er nog altijd; nu weer apenpokken. We kennen de stikstofproblemen, de rellen en aanslagen. De vraag is of wij nog betaalbare zorg kunnen krijgen of betaalbare woningen voor jongeren?

We stoppen met de vieringen in De Vinder. Zo kan ik nog heel veel opnoemen. Ons geloof is tanende, de glans is verdwenen. Kerken sluiten, maar ons geloof houdt niet op na het stoppen van een viering. Ons geloof gaat verder na Goede Vrijdag. Vanuit de stilte van het graf, de stilte van de teleurstelling, breekt het nieuwe leven open. Het paasgeloof opnieuw beginnen.

Hier zijn we al eens opnieuw begonnen na het sluiten van de kerk. Hier zorgt men voor de mens langs de kant van de weg; blijkbaar is het niet goed.

In deze onzekere tijd worden allerlei acties gehouden voor projecten in de derde wereld. Onze pastoor was daarvoor in Oeganda voor mensen langs de kant van de weg. Vluchtelingenwerk neemt daarbij het voortouw, parochies en scholen haken daar op in, om kinderen op de hoogte te houden van de wereldproblemen. Er zijn nog barmachtige Samaritanen.