' Onnozele kinderen ‘ - Evangelie: Matteus 2,13-18

Onnozele kinderen die gedood worden.
Eigenlijk is het geen feest te noemen, maar eerder een droevige herdenking. Het is als een donkere schaduw die over het feest van Kerstmis wordt gelegd.

Onnozele kinderen, een verkeerde naam. We denken bij het woord ‘onnozel’ misschien aan dom of achterlijk. Maar vroeger, in de Middeleeuwen, betekende het woord onnozel: onschuldig. De Latijnse benaming is ook ‘innocentes’, onschuldige kinderen. We zouden het feest nu beter kunnen noemen het feest van de onschuldige kinderen.

Wanneer we de verhalen over de kredietcrisis horen kunnen we terneergeslagen raken. Het even niet meer zien zitten als we beluisteren dat de economie terugloopt. Er weer zoveel werkelozen zullen komen. Daarnaast kunnen we ook in de geest van de Advent uitzien naar Kerstmis, naar de geboorte van het kerstkind Jezus. Jezus die ons mensen idealen gaf en een zin voor het leven.

“De grootste is de Liefde”

Liefhebben, liefde, - daar gaat het om in de beide lezingen. Daar gaat het om in het leven. Het lijkt misschien of alles, leven en welzijn, draait om geld en kredieten. Maar dat is niet waar. Zonder de liefde zou de aarde pas dor en troosteloos zijn, het leven zonder glans en kleur. Waar komt toch de liefde vandaan? Waar ligt de oorsprong van de liefde? Waar vindt de liefde haar vervulling?

Het evangelie van vandaag geeft te denken. Wanneer de evangelist Matteüs zijn evangelie schrijft is het rond het jaar 75. Er is ondertussen veel gebeurd. De apostelen zijn na de dood van Jezus eerst onder de Joden de boodschap uit gaan dragen. Later onder de niet-Joden en daar vindt hun boodschap meer gehoor dan bij de Joden. Tenslotte heeft hij in het jaar 75 meegemaakt, dat de Romeinen het opstandige Jeruzalem hebben veroverd en de stad en de tempel hebben verwoest en met de grond gelijk gemaakt.

In de vredesweek gaat het om vrede in de wereld, in Nederland, in Oosterhout, bij ons in de buurt, in ons gezin en tenslotte in mijzelf. Vrede met en in mijzelf. Ik kan me dood ergeren, dat ik bepaalde zaken niet goed kan, niet goed kan voetballen, verlegen ben, geen knap gezicht of figuur heb. Ik zo klein ben. Ik niet goed kan leren. Deze ergernis, deze pijn kan zich uiten in mijn gezicht door ongezellig te kijken. In mijn doen en laten. Ik word gemakkelijk kwaad. Ik ben niet soepel en vervelend.