Beloken pasen

Pasen de verrijzenis van Jezus was voor Maria Magdalena, de Maria’s en de leerlingen een geweldige belevenis. Ze zaten in zak en as. Ze zagen het niet meer zitten. Het geweldige avontuur met Jezus is over. Twee leerlingen gaan al naar huis naar Emmaus. En dan ervaren Maria Magdalena en de vrouwen. Jezus is niet dood. Hij leeft. Enthousiast gaan ze het aan de leerlingen vertellen. De leerlingen die angstig geworden door het gebeuren bij elkaar in een huis zitten, dat goed afgesloten is. De vrouwen geven de apostelen weer uitzicht en levensmoed.

Om opstanding - Overweging Pasen 2008

Elk jaar het zelfde liedje.
Elk jaar opnieuw vertellen we hier hetzelfde verhaal: Hoe God de aarde heeft geschapen, hoe de Ene het volk uit Egypte heeft bevrijd, weg uit verdrukking en slavernij.
Hoe de Ene de oceaan van verdriet heeft doen splijten, het volk droogvoets door een zee van tranen heeft geleid naar een nieuw, onbekend land van vrijheid en geluk.
Elk jaar opnieuw horen we van een graf dat geen graf is, een zware steen weggerold, een dode die niet dood is.
Altijd weer hetzelfde liedje. Hoe lang al? Hoe lang nog?

De viering: Om mens voor een mens te zijn, is de tiende viering van twaalf maandelijkse vieringen in het kader van het eeuwfeest van de Antoniusparochie.

“Vergeef ons onze schuld zoals ook wij aan anderen hun schuld vergeven”. - Evangelie volgens Johannes 11,1-45

‘Vergeef ons onze schuld zoals ook wij aan anderen hun schuld vergeven’.
Dat is misschien wel het moeilijkste gedeelte van het Onze Vader.
Vergeven is soms zo vreselijk moeilijk. “Ik kan het niet”, zei een vrouw, die al jaren geleden door haar man in de steek was gelaten.
Iemand anders zei: “Als het ‘Onze Vader’ hardop samen gebeden wordt, houd ik even mijn mond. Hopelijk zal Onze Lieve Heer mij dat vergeven!”

Wat betekent het eigenlijk ‘vergeven’?

Rondom de tafel - Antoniusviering op zondag 17 februari 2008

In februari is er weer een viering in het teken van ons eeuwfeest. Ook dit keer wordt dat weer een heel bijzondere viering. Allereerst omdat we midden in de veertigdagentijd zitten, tijd van bezinning en inkeer. Tijd waarin we hier in de liturgie aandacht besteden aan het Onze Vader, ons meest bekende en vertrouwde gebed. Heel veel mensen bidden dat ook nog thuis, aan tafel, voor ze gaan eten, voor ze gaan slapen. Maar wat betekent het voor hen, voor ons?